Tijdens de verkiezingen werd het weer een “hot item” : de “golden age of Marcos”. Door de Marcos-aanhangers wordt dit ook aangehaald. Maar is die “golden age” nu feit of fictie?

Wie was Ferdinand Marcos Sr.?

Ferdinand Emmanuel Edralín Marcos (Sarrat, 11 september 1917 – Honolulu, 28 september 1989) was van 1965 tot 1986 de tiende en langst regerende president van de Filipijnen. Na het afkondigen van de staat van beleg tijdens zijn tweede termijn in 1972 regeerde Marcos het land op dictatoriale en autocratische wijze totdat een volksopstand, na de bekendmaking van de zeer controversiële verkiezingsuitslag in 1986, hem dwong af te treden en te vluchten naar Hawaï.

Door aanhangers van Marcos wordt tijdens de verkiezingen van 2022 vaak verwezen naar de goede tijd tijdens het regime van Marcos Sr. Dit komt voornamelijk door Facebook (en andere Sociale media) campagnes van de zoon van de dictator, de toekomstige president Ferdinand Marcos Jr (of BBM).

Wat zijn dan de feiten ?

Doordat veel Filipino’s hun nieuws baseren op Facebook berichten (gratis beschikbaar bij de prepaid telefoonkaarten) en niet de beschikking hebben over goed internet/computers en/of opleiding worden deze campagnes snel geloofd. De gemiddelde Filipijn zal niet achter een laptop/computer feiten gaan checken.

Om wat algemene feiten te noemen.

De inflatie steeg enorm en de prijzen van goederen, die tussen 1965 en 1975 slechts met de helft stegen (stijging van 64%), zijn tussen 1975 en 1986 meer dan verviervoudigd (358%).
Onder Marcos groeide de schuld van 599 miljoen dollar in 1965 tot 28,3 miljard dollar in 1986, vooral om zijn ‘Gouden Eeuw van Infrastructuur’ en de enorme smeergelden die daarmee gepaard gingen te financieren.

Onder dit artikel zijn diverse grafieken opgenomen met meer details. Je hoeft geen economie te hebben gestudeerd of een expert te zijn om te concluderen dat het beleid van Marcos Sr rampzalig was voor veel inwoners en de economie.

Het beleid van Marcos had tot gevolg dat de Filipijnen armer en armer werden, als land en een groot gedeelte van de bevolking. In het begin van de jaren vijftig behoorden de Filipijnen tot de rijkste en meest geavanceerde landen in Azië. Na het bewind van Marcos Sr was het land “de zieke man van Zuid-Oost Azie”.

Gevolg was ook dat veel Filipino’s in toenemende mate gedwongen werden in het buitenland te gaan werken om nog enige inkomen te genereren. Door Marcos aanhangers wordt de wetgeving in 1974 geroemd die te maken had met het “exporteren” van de eigen arbeiders. In werkelijkheid was het voor veel Filipino’s de enige mogelijkheid om het hoofd boven het water te houden wegens het ramzalige beleid.

Economie

De Marcos-aanhangers geven de schuld van de slechte economische situatie na het “golden age of Marcos” aan Aquino en opvolgende presidenten. Nu hebben deze het zeker niet altijd goed gedaan, maar toen Marcos Sr in 1986 gedwongen werd te vluchten, was de schuldenlast van de Filipijnen zo enorm en de economie zo slecht, dat in 2022 de Filipijnen nog steeds bezig zijn die schulden van Marcos af te lossen.

Golden Age of Human Rights

Naast de vernietiging van de Filipijnse economie door Marcos Sr. Had de bevolking ook lichamelijk te lijden onder zijn bewind. Over het aantal Filipino’s wat in de gevangenis werd gegooid zonder proces (omdat ze politieke tegenstander waren), wat gemarteld en/of vermoord werd zijn geen exacte cijfers bekend. Deze zijn (anno 2022) ook niet meer echt te achterhalen. Algemeen wordt aangenomen dat enkele tienduizenden in de gevangenis verdwenen en enkele duizenden vermoord werden. Het waren er in ieder geval te veel.

Golden Age of Infrastructuur

Marcos begon met de “golden age of infrastructure”. Er werden ziekenhuizen, huizen en vele andere projecten gestart, waaronder ook wegen zoals North Luzon Expressway en Maharlika Highway (Pan-Philippine Highway). (De aanleg van infrastructuur (de autobanen) is iets wat ook bij een dictator als Adolf Hitler als positief punt wordt aangemerkt.) De kosten die met deze projecten gepaard gingen waren vaak buitensporig hoog (wegens de steekpenningen) en een aanslag op de economie en de schuldenlast van de Filipijnen.

Golden Age of Marcos

Voor de Filipijnen en haar inwoners was het zeker geen “gouden eeuw”. Wel voor de familie Marcos en een aantal connecties van de familie.

Op het moment dat Ferdinand Marcos aan de macht kwam in 1965 was de familie niet bijzonder rijk. Het salaris van de president was in die tijden rond de 100.000 pesos per jaar. (grofweg rond de $ 5.500). Samen met zijn vrouw Imelda was het officiële salaris tijdens hun heerschappij $304.372.

Bij de vlucht van de familie Marcos in 1986 bleek volgens het officiële Amerikaanse douanedossier (dat 23 pagina’s beslaat) dat ze het nodige hadden meegebracht. In de twee C-141 transportvliegtuigen die ze vervoerden, hadden ze het volgende ingepakt: 23 houten kisten; 12 koffers en tassen en verschillende dozen, waarvan de inhoud voldoende kleding bevatte om 67 rekken te vullen; 413 sieraden, waaronder 70 paar met juwelen bezette manchetknopen; een ivoren beeld van het kindje Jezus met een zilveren mantel en een diamanten halsketting; 24 gouden stenen, met het opschrift “Aan mijn man op onze 24e verjaardag”; en meer dan 27 miljoen Filipijnse peso’s in vers gedrukte bankbiljetten. De totale waarde was $ 15 miljoen. Dit kon dus nooit legaal door Marcos gekocht zijn.

Aangenomen wordt dat Marcos in de laatste jaren van zijn heerschappij ongeveer $ 10.000.000.000 (10 miljard $) gestolen heeft. Maar dat dit mogelijk op kan lopen tot 30 miljard $ over de hele regeringsperiode. Hiervan is slechts een klein gedeelte in de Filipijnse staatskas terug gekomen.